பெண்களும் சுதந்திரமும்

இன்று நான் பார்த்த பெண் சுதந்திரம் மற்றும் கலாச்சாரம் குறித்த சில இடுகைகளை படித்த பிறகு எனக்குள் எழுந்த எண்ணங்களின் விளைவே இந்த இடுகை.

தற்போது இருக்கும் பெண்களுக்கு பொது அறிவு தெரியவில்லை அல்லது அரசியல் குறித்தோ அல்லது ஆட்சி குறித்தோ அறிந்திருக்க வில்லை. அவர்களுக்கு சுதந்திரம் என்றாலே என்ன என்று தெரியவில்லை. தெரிந்தால் தானே அவர்களுக்கு சுதந்திரம் தர முடியும்?. இவ்வாறெல்லாம் ஜோதிஜி அவர்களின் தளத்தில் பெண்கள் குழந்தைகள் கொஞ்சம் சுதந்திரம் என்ற இடுகையில் படிக்க நேர்ந்தது.

ஒரு விவாதத்திற்காக கீழ் காணும் ஒரு சூழல் நடப்பதாக வைத்துக் கொள்வோம்.

குடும்ப தலைவி ஆக இருக்கும் ஒரு பெண் அரசியல் குறித்து பேச ஆரம்பிக்கிறார் அல்லது இந்திரா நூயி குறித்து பேச ஆரம்பிக்கிறார் அல்லது நிறைய அரசியல் பற்றியோ அல்லது பொது அறிவு பற்றியோ படித்து தெரிந்து கொள்கிறாள்.

தான் அறிந்து கொண்டதை, அவள் கணவரிடம் தன்னுடைய நிலைப்பாடு குறித்தோ அல்லது எப்படி ஆட்சி இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்றோ பேச தலைப்படுகிறாள் என்று வைத்து கொள்வோம். எத்தனை கணவன் மார்கள் அதனை விரும்புவார்கள்?.

ஒரு சமயம் தன்னுடைய கணவனை விட உலக அறிவு அதிகம் தெரிந்து கொண்டாள் என்று வைத்து கொள்வோம் எத்தனை பேர் "பரவாயில்லையே! என்ன விட உனக்கு நிறைய தெரியுதே?" என்று ஊக்குவிப்பார்கள். அல்லது பிறரிடம் சொல்லி சந்தோஷ படுவார்கள்.

நான் சிறு வயதில் இருந்து பார்த்த சில சொந்தங்களையே இதற்க்கு பதிலாக தர விளைகிறேன்.

என் அம்மாவுக்கு நிறைய விஷயம் தெரியும், எப்படி பேசுவது, முடிவெடுப்பது, சூழ்நிலைகளை எப்படி கையாள்வது என்பதெல்லாம் அவர்களுக்கு அத்துப்படி.
அவர்களை போல தைரியமானவர்களை நான் பார்த்ததில்லை (என் பிரசவதிற்க்காக அமெரிக்காவுக்கு யார் துணையும் இன்றி தனியாக இரண்டு விமானம் மாற்றி வந்தார்) .

ஆனால் என் அப்பாவை பொறுத்த வரை தெருவில் நடந்து போகும் போது கூட என் அம்மா என் அப்பாவிற்க்கு முன்னால் நடந்து செல்ல கூடாது, பத்தடி பின்னால் வர வேண்டும். எதேனும் ஒரு விடயத்தை பற்றி என் அம்மா தன் கருத்தை என் அப்பாவிடம் சொன்னால் உடனே வரும் விடை “ஆமா, இவ எனக்கு முன்னால பிறந்தவ, ரொம்ப தெரியும் பாரு”.

என் தாத்தா வீட்டில் அடுக்களையை விட்டு என் அத்தை வந்ததில்லை. என் தாத்தா முன்பு எந்த பெண்ணும் உட்கார கூடாது. எதோ நான் சொல்வதெல்லாம் அறுபதுகளில் நடந்தது என்று நினைப்பவர்களுக்காக “இது இப்போதும் எங்கள் வீட்டில் நடந்து கொண்டிருப்பது”.

"பொண்ண இவ்வளவு படிக்க வைக்கிறயே எதுக்கு, எப்படியும் இன்னொரு வீட்டுக்கு போக போறா, அவளுக்கு இவ்வளவு செலவு பண்ணனுமா, இந்த செலவுக்கு பதிலா ரெண்டு பவுனு வாங்கி வச்சிருக்கலாம்"

இதெல்லாம் சின்ன வயதில் நான் கேட்ட வார்த்தைகள். என் அம்மாவிடம் வழங்கப்படும் என்னை சார்ந்த அறிவுரைகள்.

பெண்கள் பொது அறிவு பேச வேண்டும் ஆனால் அதிகம் பேச கூடாது. நிறைய சிந்திக்க வேண்டும் ஆனால் தன்னை விட அதிகம் சிந்திக்க கூடாது. இதெல்லாம் என்ன நியாயம்.

நீங்கள் சொல்வதெல்லாம் நான்சென்ஸ் நான் என் மனைவியை சரி சமமாக மதிக்கிறேன் என்று சொல்பவரா நீங்கள், உங்களை நான் மதிக்கிறேன், போற்றுகிறேன். ஆனால் எத்தனை பேர் இப்படி இருக்கிறார்கள்? மனதை தொட்டு சொல்லுங்கள்.