தட்சணை போடுங்கோ!

இந்தியா பயணம் பற்றி நிறைய எழுதி விட்டேன் என்று நினைக்கிறேன். இருப்பினும் முக்கியமாக நான் பார்த்த ஒன்றை பற்றிய இந்த இடுகையுடன் இந்தியா பயண இடுகைகளை நிறைவு செய்கிறேன். (எப்படியோ முடிஞ்சா சரிதான், என்று நீங்கள் சொல்வது கேட்கிறது)

மதுரை கோவிலுக்கு ரங்கமணி, முகுந்த் உடன் சென்று இருந்தேன். கோவிலில் கூட்டம் அதிகமாக இருந்ததாலும், முகுந்த்தை வைத்துகொண்டு வரிசையில் நீண்ட நேரம் நிற்க முடியாது என்பதாலும் திருப்பணிக்காக என்று வைத்திருந்த நூறு ருபாய் டிக்கெட் வாங்கினால் சிறப்பு தரிசனம் என்றும் எழுதி இருந்த படியால் இரண்டு டிக்கெட் வாங்கி கொண்டோம்.

நாங்கள் சென்ற நேரம் ஆடி முளைக்கட்டு திருவிழா ஆரம்பித்து இருந்தது. அந்த நேரத்தில் அம்மன் பிரஹாரத்தில் எழுந்தருளி இருப்பார். அதனை பார்த்தவுடன் ரங்கமணி "என்ன விசேஷம் இப்போ" என்று என்னிடம் கேட்டார், அப்போது அருகில் இருந்த குருக்கள் ஒருவர் இரண்டு வெயிட் ஆனா பார்ட்டி மாட்டிடுச்சு என்று நினைத்தோ என்னவோ மெதுவாக மதுரை பற்றி ஆரம்பித்தார்

"இப்போ தான் ஆடி முளைக்கட்டு திருவிழா ஆரம்பிச்சிருக்கு, இங்க தினம் ஒரு திருவிழா தான்"

பொறுமையாக நானும் கேட்டுக்கொண்டு வந்தேன், பிறகு தாங்க முடியாத நிலையில் "சாமி நான் பிறந்து வளந்தது மதுரையில தான்க " என்று சொன்னதும் அவர் அசடு வழிந்தார். பிறகு உள்ளே சென்று குங்கும பிரசாதம் எடுத்து வந்தார், அதனை கொடுத்து விட்டு "தட்சணை போடுங்க" என்று கேட்டார், ரங்கமணி இருபது ருபாய் தட்டில் போட்டதும் ஒரு மாதிரி முறைத்து கொண்டு சென்று விட்டார்.

இந்த இந்தியா பயணத்தில் நாங்கள் சென்ற கோவில்களில் எல்லாம் நான் கண்டது இதுதான்

நல்ல பணம் வரும் அல்லது கூட்டம் வரும் கோவில்களில் இருக்கும் குருக்கள் கூச்சம் இல்லாமல் "தட்சணை போடுங்கோ" என்று demand செய்கிறார்கள். மதுரை, ஸ்ரீ ரங்கம், சமயபுரம், திருச்செந்தூர்.. இந்த கோவில்களில் எல்லாம் இதனை கண்கூடாக பார்க்க நேர்ந்தது. இருவது ரூபாய் கொடுத்தால் தான் பிரசாதமாவது கொடுக்கிறார்கள் அல்லது எப்போ தட்சணை போடுவார்கள் என்று வெயிட் செய்கிறார்கள்.

கூட்டம் இல்லாமல் இருக்கும் அல்லது பண வசதி இல்லாமல் இருக்கும் கோவில்களில் எல்லாம் மிகுந்த பய பக்தியுடன் பூஜை நடக்கிறது, உதாரணதிற்கு திருவெண்காடு, திரு நாங்கூர். அதிலும் திருநாங்கூர் சுற்றி ஆழ்வார்களால் பாடப்பட்ட பல வைணவ திவ்ய தேசங்கள் இருக்கின்றன. ஆனாலும், அதில் எல்லாம் ஒன்று அல்லது இரண்டு குருக்களே இருக்கிறனர். ஒரு கோவில் தரிசித்து விட்டு அதே குருக்களை எங்கள் வண்டியிலேயே கூட்டி கொண்டு அடுத்த கோவிலுக்கு சென்றோம். அங்கு அவர் கோவில் கதவை திறந்து பூஜை செய்கிறார்.

இந்த குருக்கள் யாருமே தட்சணை தாருங்கள் என்று ஒரு வார்த்தை கேட்கவில்லை. அன்புடன், எந்த ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்தது, என்ன பாடல் என்று அழகாக விளக்குகிறார்கள். அற்புதமாக சாமி தரிசனம் செய்தோம். கோவிலை சுற்றி இருக்கும் இடங்களில் எல்லாம் செடிகள் மண்டி கிடக்கின்றன. யாரும் கவனிப்பதில்லை. "நாங்களே வலிய வந்து நாங்கள் திருப்பணிக்கு ஏதாவது கொடுக்க நினைக்கிறோம் எங்கே கொடுப்பது" என்று கேட்டோம். அவர்கள் ஒரு விலாசத்தை கொடுத்து அங்கு அனுப்பி வையுங்கள் என்று கூறினார்கள். அதனையும் அவர்கள் வாங்கி கொள்வது இல்லை.

இத்தனைக்கும் பெரிய கோவில்களில் இருக்கும் குருக்களுக்கு சம்பளம் என்று ஒன்று கொடுப்பார்கள். ஆயினும் அவர்கள் demand செய்கிறார்கள். ஆனால் நாங்கூர் போன்ற சிறிய கோவில்களில் எல்லாம் குருக்களுக்கு சம்பளம் உண்டா என்று தெரியவில்லை. இருப்பினும் அவர்களின் இந்த பண்பு எங்களுக்கு வியப்பை தந்தது.