டிஸ்கி
இது எனக்கு நெருங்கிய சில அமெரிக்க தோழர்களிடம் இருந்து அறியப்பட்டது. இது ஒரு சில தனிப்பட்டவர்களின் கருத்தாகவும் இருக்கலாம்.
சில lighter மொமேன்ட்களில் அவுட் சைட் வொர்க் நேரங்களில் என்னுடைய அமெரிக்க தோழர்களிடம் நான் வேலை தவிர பேசும் போது அவர்களிடம் "இந்தியர்கள் பற்றிய அவர்களுடைய பார்வை அல்லது perception கேட்பதுண்டு" நிறைய பேர் சொன்ன ஒரு சில விசயங்கள் இங்கே
முதல் பாயின்ட்: judgmental
எத்தனை பேர் இதனை அனுபவித்து இருக்கிறீர்கள். நீங்கள் ஒரு அயன் செய்யாத சட்டையை அல்லது பாண்டை அணிந்து வெளியில் செல்கிறீர்கள் அப்போது நீங்கள் புதிதாக சந்திக்கும் நபர்கள் முக்கியமாக இந்தியர்கள் உங்களை எப்படி பார்பார்கள்.
மற்றவர்கள் எப்படியோ, நான் நிறைய விசயங்களில் அனுபவித்து இருக்கிறேன். இந்தியாவில் இருந்த போதும் சரி இங்கே வந்த போதும் சரி. முதல் பார்வையில் இந்தியர்கள் உங்கள் உடைகளை பார்த்து ஒரு எடை போட்டு நீங்கள் அப்படி தான் என்று பேச ஆரம்பிப்பார்கள் அல்லது நீங்கள் நகையோ அல்லது காஸ்ட்லி உடை அணியாமல் இருந்தாலோ உங்களிடம் பேச மாட்டார்கள். அடுத்து யாரோ ஒருவர் வந்து நம்மை பற்றி கூறி இருப்பார், உடனே உங்களிடம் முகம் திருப்பியவர்கள் திரும்பி வந்து பேசுவார்கள்.எனக்கு ரொம்ப சிரிப்பாக இருக்கும். கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன் முகம் திருப்பியவர்கள் இப்போது வந்து பேசுகிறார்கள் என்று. அதே போல, ஒரு சிலர் நம்மிடம் வந்து பந்தா காட்டுவார்கள், அதாவது என்னிடம் அது இருக்கு இது இருக்கு என்று எதிரில் இருப்பவர்களின் உடைகளை மட்டும் வைத்து ஜட்ஜ் செய்து உங்களிடம் ஒன்று இல்லை என்று நினைத்து பேசுவார்கள்.அப்படி செய்பவர்களி பார்க்கும் போது எனக்கு வடிவேலுவின் துபாய் காமெடி நினைவுக்கு வரும்.
அதே போல, நான் ரொம்ப அனுபவிப்பது இது. ஒரு பெண் பெரியவேலையில் இருப்பதோ, நிறைய படித்திருப்பதோ அறியாமல் இருக்கும் போது அவர்களிடம் பேசுவதும் பின்னர் அவையெல்லாம் தெரிந்த பிறகு பேசுவதும் வித்தியாசமாக இருக்கும். ஆனால் முதலில் பேச ஆரம்பிக்கும் பொது ஒரு ஜட்ஜ் மென்ட் இல்லாத ஒரு மனநிலையில் பேசவே மாட்டார்கள்.ஏன் இப்படி என்று பல முறை யோசித்து இருக்கிறேன்.
இதே போன்ற ஒரு மன நிலையை நான் ஒரு சில UK ஆங்கிலேயர்களிடம் பார்த்து இருக்கிறேன். நான் முதன் முதலில் கேம்பிரிட்ஜ் சென்ற புதிது, இந்தியாவில் இருந்து சென்ற நான் இந்திய accent மட்டுமே உபயோகித்து ஒரு இடத்திற்கு வழி கேட்ட போது அங்கிருந்த அம்மா சொன்ன accent புரியாமல் "கேன் யு ப்ளீஸ் டெல் மீ ஸ்லோவ்லி" என்று நான் கூற அந்த அம்மா ஒரு ஊமையிடம் செய்து காட்டுவது போல சைகை காட்டியது இன்றும் நினைவில் இருக்கிறது.
ஒரு வேலை இந்த ஒரு மனநிலை ஆங்கிலேயர்களிடம் இருந்து வந்ததா என்று தெரியவில்லை.
அடுத்த பாயின்ட், shallow. அதாவது எல்லாவற்றியும் நுனிப்புல் மேய்வது, ஊன்றி படிப்பதில்லை, மேலோட்டமாக படித்து விட்டு, எனக்கு எல்லாம் தெரியும் என்று ஷோ காட்டுவது. நாம் தெரிந்தது போல காட்டி கொண்டாலும் நம் எதிரில் இருக்கும் அவர்கள் எளிதில் நீங்கள் shallow என்று கண்டு பிடித்து விடுவார்கள் என்று அறியாமல் நடந்து கொள்வது. என்னுடைய நண்பர்கள் இப்படி சொன்ன பிறகு, நம்மை பற்றி எல்லாம் இவர்கள் என்ன நினைத்து இருப்பார்கள் என்று நினைத்து பார்த்தேன்.
அடுத்த இரண்டு பாயின்ட்களும் பற்றி. ஒரு hierarchy இல்லாமல் எல்லாரும் பொது என்ற மன நிலையில் இந்தியர்கள் எங்காவது வேலை பார்ப்பதை இந்தியாவில் பார்த்து இருக் கிறீர்களா. ஒரு பாஸ் இருக்க வேண்டும் அவர் முடிவெடுப்பார் அவர் எடுக்கும் முடிவை எல்லாரும் பதில் சொல்லாமல் ஏற்றுகொள்ள வேண்டும். இல்லாவிடில் பாஸ்க்கு கோவம் வந்து விடும். அதனாலேயே நிறைய கீழே வேலை செய்பவர்கள் எதுவும் புதிதாக தொடங்க மாட்டார்கள். இந்த மன நிலையுடன் வளர்க்கப்படும் நாம் எல்லாவற்றிலும் hierarchy எதிர் பார்க்க ஆரம்பித்து விடுகிறோம் என்று நினைக்கிறன்.
நீங்கள் கொஞ்சம் பெரிய பொசிசன் வந்த பிறகு உங்களுக்கு கீழே இந்தியர்களை வேலைக்கு எடுத்து அவர்களிடம் வேலை வாங்கும் போது இதனை நிறைய கவனித்து இருப்பீர்கள். அதாவது, அனைவரும் சமம் என்று நீங்கள்நடத்தினால் உடனே ஒரு கிளாஷ் வந்து விடும், நிறைய backbiting நடக்கும். நம்மிடம் வந்து நிறைய கம்ப்ளைன் செய்வார்கள். அதே, நீங்கள் ஒரு hierachy உருவாகினால் அதிகம் இருப்பதில்லை. நம்மிடம் தொன்று தொட்டு இருக்கும் காஸ்ட் மற்றும் ஜாதி பிரிவுகளும் நான் பெரியவர் நீ பெரியவர் என்ற ஆதிக்க மனபான்மையுமே இதற்க்கு காரணம் என்று நினைக்கிறன்.
நன்றி
இது எனக்கு நெருங்கிய சில அமெரிக்க தோழர்களிடம் இருந்து அறியப்பட்டது. இது ஒரு சில தனிப்பட்டவர்களின் கருத்தாகவும் இருக்கலாம்.
சில lighter மொமேன்ட்களில் அவுட் சைட் வொர்க் நேரங்களில் என்னுடைய அமெரிக்க தோழர்களிடம் நான் வேலை தவிர பேசும் போது அவர்களிடம் "இந்தியர்கள் பற்றிய அவர்களுடைய பார்வை அல்லது perception கேட்பதுண்டு" நிறைய பேர் சொன்ன ஒரு சில விசயங்கள் இங்கே
- Many indians are shallow and judgmental
- Extremely hierarchically and many Indians find it difficult to work in a non-hierarchical structure
- They expect commands or instructions from managers and they always on reactive mode and we cannot expect too much initiative from subordinates or they are not proactive.
முதல் பாயின்ட்: judgmental
எத்தனை பேர் இதனை அனுபவித்து இருக்கிறீர்கள். நீங்கள் ஒரு அயன் செய்யாத சட்டையை அல்லது பாண்டை அணிந்து வெளியில் செல்கிறீர்கள் அப்போது நீங்கள் புதிதாக சந்திக்கும் நபர்கள் முக்கியமாக இந்தியர்கள் உங்களை எப்படி பார்பார்கள்.
மற்றவர்கள் எப்படியோ, நான் நிறைய விசயங்களில் அனுபவித்து இருக்கிறேன். இந்தியாவில் இருந்த போதும் சரி இங்கே வந்த போதும் சரி. முதல் பார்வையில் இந்தியர்கள் உங்கள் உடைகளை பார்த்து ஒரு எடை போட்டு நீங்கள் அப்படி தான் என்று பேச ஆரம்பிப்பார்கள் அல்லது நீங்கள் நகையோ அல்லது காஸ்ட்லி உடை அணியாமல் இருந்தாலோ உங்களிடம் பேச மாட்டார்கள். அடுத்து யாரோ ஒருவர் வந்து நம்மை பற்றி கூறி இருப்பார், உடனே உங்களிடம் முகம் திருப்பியவர்கள் திரும்பி வந்து பேசுவார்கள்.எனக்கு ரொம்ப சிரிப்பாக இருக்கும். கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன் முகம் திருப்பியவர்கள் இப்போது வந்து பேசுகிறார்கள் என்று. அதே போல, ஒரு சிலர் நம்மிடம் வந்து பந்தா காட்டுவார்கள், அதாவது என்னிடம் அது இருக்கு இது இருக்கு என்று எதிரில் இருப்பவர்களின் உடைகளை மட்டும் வைத்து ஜட்ஜ் செய்து உங்களிடம் ஒன்று இல்லை என்று நினைத்து பேசுவார்கள்.அப்படி செய்பவர்களி பார்க்கும் போது எனக்கு வடிவேலுவின் துபாய் காமெடி நினைவுக்கு வரும்.
அதே போல, நான் ரொம்ப அனுபவிப்பது இது. ஒரு பெண் பெரியவேலையில் இருப்பதோ, நிறைய படித்திருப்பதோ அறியாமல் இருக்கும் போது அவர்களிடம் பேசுவதும் பின்னர் அவையெல்லாம் தெரிந்த பிறகு பேசுவதும் வித்தியாசமாக இருக்கும். ஆனால் முதலில் பேச ஆரம்பிக்கும் பொது ஒரு ஜட்ஜ் மென்ட் இல்லாத ஒரு மனநிலையில் பேசவே மாட்டார்கள்.ஏன் இப்படி என்று பல முறை யோசித்து இருக்கிறேன்.
இதே போன்ற ஒரு மன நிலையை நான் ஒரு சில UK ஆங்கிலேயர்களிடம் பார்த்து இருக்கிறேன். நான் முதன் முதலில் கேம்பிரிட்ஜ் சென்ற புதிது, இந்தியாவில் இருந்து சென்ற நான் இந்திய accent மட்டுமே உபயோகித்து ஒரு இடத்திற்கு வழி கேட்ட போது அங்கிருந்த அம்மா சொன்ன accent புரியாமல் "கேன் யு ப்ளீஸ் டெல் மீ ஸ்லோவ்லி" என்று நான் கூற அந்த அம்மா ஒரு ஊமையிடம் செய்து காட்டுவது போல சைகை காட்டியது இன்றும் நினைவில் இருக்கிறது.
ஒரு வேலை இந்த ஒரு மனநிலை ஆங்கிலேயர்களிடம் இருந்து வந்ததா என்று தெரியவில்லை.
அடுத்த இரண்டு பாயின்ட்களும் பற்றி. ஒரு hierarchy இல்லாமல் எல்லாரும் பொது என்ற மன நிலையில் இந்தியர்கள் எங்காவது வேலை பார்ப்பதை இந்தியாவில் பார்த்து இருக் கிறீர்களா. ஒரு பாஸ் இருக்க வேண்டும் அவர் முடிவெடுப்பார் அவர் எடுக்கும் முடிவை எல்லாரும் பதில் சொல்லாமல் ஏற்றுகொள்ள வேண்டும். இல்லாவிடில் பாஸ்க்கு கோவம் வந்து விடும். அதனாலேயே நிறைய கீழே வேலை செய்பவர்கள் எதுவும் புதிதாக தொடங்க மாட்டார்கள். இந்த மன நிலையுடன் வளர்க்கப்படும் நாம் எல்லாவற்றிலும் hierarchy எதிர் பார்க்க ஆரம்பித்து விடுகிறோம் என்று நினைக்கிறன்.
நீங்கள் கொஞ்சம் பெரிய பொசிசன் வந்த பிறகு உங்களுக்கு கீழே இந்தியர்களை வேலைக்கு எடுத்து அவர்களிடம் வேலை வாங்கும் போது இதனை நிறைய கவனித்து இருப்பீர்கள். அதாவது, அனைவரும் சமம் என்று நீங்கள்நடத்தினால் உடனே ஒரு கிளாஷ் வந்து விடும், நிறைய backbiting நடக்கும். நம்மிடம் வந்து நிறைய கம்ப்ளைன் செய்வார்கள். அதே, நீங்கள் ஒரு hierachy உருவாகினால் அதிகம் இருப்பதில்லை. நம்மிடம் தொன்று தொட்டு இருக்கும் காஸ்ட் மற்றும் ஜாதி பிரிவுகளும் நான் பெரியவர் நீ பெரியவர் என்ற ஆதிக்க மனபான்மையுமே இதற்க்கு காரணம் என்று நினைக்கிறன்.
நன்றி
3 comments:
Valid points.
I think this is applicable to NRIs in America only.
For in India a local Dada will command more respect irrespective of his dress or position, and similarly those who have deep knowledge are simple in dress.
And think of bossing to a common low level worker, immediately he will not only strike work, but do more material damage also.
Therefore if you want a true perception of Indians by Americans, you have to enquire Americans in India about Indians in India.
And similarly you have to enquire NRIs in America about Americans attitude and behaviour.
Jayakumar
To some extent, the attitudinal behavior came from the colonialists. English people are notorious for snobbery based on class system. Orwell and Shah became famous in deriding this behavior of the English.
English education in India has upset Indian culture spreading snobbish values. High and low, poor and rich, etc. all these dividisions are nature made; but English values accentuated them and gave a kind of sanctity whereas the ancient and basic Indian culture venerates persons for their deep spirituality; and that, permeated to general life. So, they were not greedy minding only materialist favour all through life. They valued wisdom and good nature. The English changed all that.
The educated Indian population spread this behavior to all sections of society. Therefore, people judging you by dress and look w/o knowing you, is common. In workplaces also.
Since the last worker in an office is habituated to be called in singular and treatment as a domestic servant, when you, as a boss, address him as per your habit of addressing people in plural, he will be taken aback. He will respond to it negatively, i.e. he will attend to those who disrespect him, rather than to you, even if you are above others in the same office. I worked in Madurai - your hometown, as the boss over some 50 staff. On listening to me addressing the last employee in plural, some of the staff came to me said in private to avoid that kind of address to the last staff. It was also an embarrassment to them. But I disregarded them only to see that the staff addressed, himself, doesn't want respect.
If you want to savor people's behaviour of treating all people warmly w/o judging them by exteriors. you can go and live in WB. Bengalis there won't discriminate. They will talk to you w/o any previous calculations. There is much humanity. However, the same Bengali, if brought up in other states, like TN, will behave like a Tamil: judgmental and waiting for some one low to exercise his power on him.
Kannadigas and even Malayalis are far better behaved people, next to Bengalis. There is much humanity there. You can experience it when you travel interior in Kerala and move with the people. Some sort of slavish mindset is deeply embedded in an average Tamilian. That explains why we hero worship matinee idols, politicians, and today, writers.
A lot of bloggers and article writers proudly recalled how the late writer had a habit of being audacious with others. According to them, the audacious behavior is to be lauded and worshiped. This arises from the low self esteem in Tamils.
Post a Comment