உறிஞ்சப்படும் தனியார் பள்ளி ஆசிரியர்களின் உழைப்பு

மினிமம் சம்பளம் என்று ஒன்று இருக்கிறது இங்கெல்லாம், அதாவது ஒரு மணி நேரத்திற்கு குறைந்தது $7.25 கொடுக்க வேண்டும். அதற்க்கு குறைவாக கொடுத்தால் சட்டப்படி குற்றம். தண்டனை அளிக்கபடும். நிறைய மெக்சிகன் மக்கள் இதனை விட குறைந்த சம்பளத்திற்கு வேலைக்கு எடுப்பார்கள் ஒரு சில நேரங்களில். ஆனாலும் வேலை எவ்வளவு இருக்குமோ அதற்கேற்றார்போல கூலி தந்து விடுவார்கள், என்ன மற்றவர்களுக்கு கொடுப்பதை விட குறைவாக கொடுப்பார்கள். ஆனாலும் ஒருவர் ஒரு நாள் முழுக்க வேலை செய்கிறார் என்றால் குறைந்தது 50 டாலர் சம்பாதித்து விடுவார்.

இதனை இங்கு ஏன் குறிப்பிடுகிறேன் என்றால், இந்தியாவில், புனிதமான தொழிலாக கருதப்படும் ஆசிரியர் வேலை செய்யும் பலரும் குறிப்பாக தனியார் நர்சரி மற்றும் பாலர் பள்ளிகளில் பணிபுரியும் ஆசிரியர்களின் உழைப்பு எப்படி சுரண்டப்படுகிறது என்று நான் நேரில் கண்டது.

என்னுடைய சொந்த கார பெண் தனியார் நர்சரி பள்ளி ஒன்றில் ஹிந்தி ஆசிரியராக வேலை பார்கிறார். சம்பளம் மிக குறைவு. 3000 ரூபாயில் இருந்து 3500 வரை தான் தருகிறார்கள். அவர் படித்திருப்பது B .Com, ஹிந்தியில் ப்ராத்மிக் வரை படித்து இருப்பதால் ஹிந்தி ஆசிரியை என்று பள்ளியில் சேர்த்தார்கள். இவரும் இன்னொரு வருமானம் தானே என்று வேலைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தார்.

முதலில் ஹிந்தி மட்டும் சொல்லிதர வேண்டும் என்றவர்கள் பின்னர், இங்கிலீஷ், கணக்கு என்று மற்ற வகுப்புகளும் எடுக்க சொல்லி விட்டார்கள்.  ஒரு நாளைக்கு குறைந்தது 8-10 வகுப்புகள் எடுக்க வேண்டும். காலை 8 மணியில் இருந்து மாலை 5 மணி வரை பள்ளி. ஒரு சில நேரங்களில் ஸ்பெஷல் கிளாஸ் என்று 6 மணி வரை இருக்க வைத்து விடுவார்கள்.
சனிகிழமை பள்ளி உண்டு. அதனால் சனிக்கிழமையும் லீவு கிடையாது.

கொடுக்கும் சம்பளம் 3000 ருபாய் அதுவும் முழுதாக கையில் கிடைக்காது. டீச்சர்  யூனிபார்ம் புடவை என்று 700 ருபாய் வாங்கி கொள்கிறார்கள். சம்பளம் எப்போதும் முதல் வாரம் வருவதில்லை, ஒரு சில நேரங்களில் கொடுப்பதும் இல்லை, அடுத்த மாதம் சேர்த்து தருகிறேன் என்று சொல்லி ஒப்பேத்துகிறார்கள். பள்ளி சிறிது தூரம் என்று அவர்கள் கொடுக்கும் வேன் வசதியை உபயோகித்தால் அதற்க்கு வேன் சார்ஜ் வாங்கி கொள்ளுகிறார்கள். அவர்களின் பிள்ளைகள் அதே பள்ளியில் படித்தாலும் பீஸில் எந்த தள்ளுபடியும் கிடையாது. பீஸ் மட்டும் பிள்ளைகள் இடம் இருந்து மறக்காமல் வாங்கி கொள்ளுகிறார்கள். குழந்தைகள் கலை நிகழ்சிகளில் பங்கெடுக்க என்று வற்புறுத்துகிறார்கள். அப்படி பங்கெடுத்தால், அதில் உபயோகிக்கும் உடை சூ அது இது என்று அனைத்தும் அவர்கள் கொடுக்கும் ஒன்றை தான் வாங்க வேண்டும். அதற்கென்று அவர்கள் சொல்லும் பணம் தலை சுற்றுகிறது.

எதையும் கேள்வி கேட்க முடியாது. ஏனெனில், இதே போல வேலை செய்யும் பலரும் இளநிலை முடித்தவர்கள். டீச்சர் ட்ரைனிங் போல எதுவும் படிக்காதவர்கள். வீட்டில் சும்மா இருப்பதற்கு பதில் இப்படி வேலைக்கு போகலாமே என்று செல்பவர்கள் சிலர் இருந்தாலும், பலர் வீட்டு கஷ்டத்துக்கு வேலைக்கு செல்கிறார்கள். அதனை இப்படி தனியார் பள்ளிகள் நன்கு உபயோகித்து கொள்கின்றன.

 உண்மையில் இங்கு இருக்கும் undocumented workers ஐ விட மிக மிக கீழ்த்தரமாகவே இவர்களின் சம்பளமும் இவர்களின் உழைப்பும் உறிஞ்சபடுகிறது. இப்படி இவர்கள் நடத்தபட்டால் எப்படி அவர்கள் விருப்பத்துடன் பிள்ளைகளுக்கு பாடம் சொல்லி கொடுப்பார்கள்?.டீச்சர் களின் வேலை அதிகம் சம்பளம் குறைவு, பிள்ளைகளின் பீஸ் அதிகம் என்று பேராசை பிடித்து அலையும் தனியார் பள்ளிகள் அடிக்கும் கொட்டம் சொல்லி மாளாது.

நன்றி